Hatalar yaptık, çocuktuk. Bozkıra kaçmayı isteyecek kadar öğrendik ve yetmeyecek sınırı yok.. Öğrettikçe öğretmeye devam edecek; bunu da öğrendik..
Müzik dinliyoruz, yüksek sesle ve bekliyoruz; düşünce kırılmayan oyuncaklara dönüşmeyi.. İnsanlardan kaçıp hayvanlara sığındık. Gözlerimize akan bakışlarla, çıkar gütmeden yayılan sevgi kabarcıkları soluduk ciğerlerimize sayelerinde. Bu evreye ulaşmak kolay değildi elbet. Yedi kahverengi yol aştık. Sevmelere doyamadık insanoğlunu. Sevdikçe yoğrulduk boşluklarda. Düştükçe kalkıp yine sevmek istedik. Yaradan bereden görünmeyen tenimizi sildik, üstümüzü değiştirdik ve yine sevdik ve yine düştük.. Ve yine seveceğiz, sonra yine düşeceğiz.
